Divan edebiyatındaki gül imgesi

Gül: Divan şiirinde en çok kullanılan ve tüm güzellik vasıflarını bünyesinde toplayan çiçeklerin şahı güldür. Gül; sevgilidir, sevgilinin yanağıdır, dudağıdır, teridir, elleri, kulaklarıdır. Sevgilinin boyu gülfidanıdır. Sevgilinin yüzü gül rengidir. Gül, Efendimizin (sav) kokusudur, O’nun yansımasıdır. Dinimizde de kutsal sayılan bu çiçek, divan şairleri tarafından da kutlu olan sevgiliye benzetilmiştir. Sevgili, bazen Yaradan’ın kendisi; bazen elçisi Hz. Muhammed (sav) bazen de vuslatı imkânsız hale getirilmiş bir hayali güzeldir. Gül bulunduğu yeri “gülistân” yapar; baharın adı gül mevsimidir. Gül, nazlıdır, zariftir, kırılgandır. Gül, üzerine yapılan teşbih ve mecazların sonu gelmez. Gülmek: açılmak Gül: sevgili Gam çekmek: üzülmek, kederlenmek